Nieuws

Wie Van Hoorn zegt, zegt piano’s en vleugels

“Elk instrument heeft een eigen karakter en het is de taak van de pianotechnicus dit door goed onderhoud te behouden”. Ton van Hoorn had het een en ander voor zichzelf opgeschreven, met deze woorden begint hij zijn aantekeningen. Hij groeide op in de vleugel. Zijn vader Cees vestigde zich 1935 als reparateur en stemmer van piano’s en vleugels aan de Kruisstraat in Eindhoven, de kleine Ton, geboren in datzelfde jaar, werd vanaf zijn eerste ademteug bij het bedrijf betrokken. Hetzelfde geldt voor zijn kinderen, de tweeling Monique en Marc (50). “Op mijn twaalfde verkocht ik al bladmuziek in de winkel en voorzag ik klanten van koffie”, zegt Monique en “op dezelfde leeftijd sleutelde ik al met mijn vader aan piano’s”, aldus Marc.

Wie Van Hoorn zegt, zegt piano’s en vleugels. Is er in Duitsland de reclame met de slogan ‘Wir leben Autos’, voor de familie van Hoorn is het ‘Wir leben Piano’s’. Ton van Hoorn is inmiddels tachtig maar draait volop mee in de zaak. “Ik zit hier nog steeds omdat ik zo van dit vak hou”. Voor Marc en Monique is hun vader een onmisbare schakel. “Hij heeft zoveel ervaring en kent deze wereld zo goed, we zouden wel gek zijn als we hem met pensioen zouden sturen!” In 1991 verhuisde de firma van Hoorn naar Ekkersrijt, onder de naam Piano’s Vleugels Eindhoven werd zes jaar later het pand aan de  Aalsterweg betrokken, waar Monique verantwoordelijk werd voor de commerciële kant van het bedrijf en Marc voor de technische. Er zijn volgens Monique zo’n tien a twaalf pianospeciaalzaken in Nederland, “maar”, zegt ze er onmiddellijk bij, “wij hebben Marc!”

Wie het vak van pianotechnicus goed wil leren moet naar Duitsland. Marc studeerde daar zeven jaar en behaalde in 1988 bij Schimmel zijn diploma Klavierbaumeister. Daarna liep hij stage bij kwaliteitsbouwers als Steinway & Sons en Bösendorfer. Zijn grote vakkennis heeft hem tot een van de meest gevraagde pianotechnici van Nederland gemaakt. Hij onderhoudt instrumenten bij particulieren en muziekscholen, maar adviseert ook onder meer Muziekgebouw Eindhoven bij de aankoop van concertvleugels. En als een wereldberoemde pianist ’s avonds een recital geeft in de grote zaal van het Muziekgebouw is het Marc die van te voren de vleugel afstemt op de wensen van de speler. En die wensen zijn soms zeer specifiek. “Een pianist kan in het Muziekgebouw kiezen uit drie Steinway-instrumenten, alle drie anders van intonatie. Heeft hij zijn keuze gemaakt dan wil hij vaak een zachtere of juist luidere toon, een andere aanslag of pedaalafstemming of, voor het geval de pianist met een orkest speelt, een verandering van toonhoogte over de volle breedte. Dan doe ik een greep in mijn veertien kilo wegende koffertje met speciaal gereedschap voor alle tienduizend onderdelen van de vleugel en kruip achter en onder het instrument, net zo lang tot de pianist tevreden is. Mijn motto is: zeg hoe je het wil en ik maak het. Het begrip klank wordt vaak gemystificeerd, maar mijn vak is een technisch vak, dat kan leiden tot grote klankverschillen en als het goed is tot grote toonschoonheid”. “Als een pianist een goede recensie krijgt weet ik: dat is niet alleen de kwaliteit van de pianist maar ook die van onze Marc”, voegt Ton van Hoorn er trots aan toe.

Spreken met de familie van Hoorn, waartoe niet te vergeten ook moeder Marthe behoort – ‘zij maakt het mogelijk dat wij ons werk kunnen doen’ – is spreken met mensen die elkaar van haver tot gort kennen. Alle drie roemen ze de eerlijkheid en betrouwbaarheid van de ander. Soms schiet een van de drie wel eens uit zijn slof, maar verknocht als ze zijn aan elkaar nemen de humor en de wederzijdse waardering het weer snel over. “Het heeft soms nadelen dat we elkaar zo goed kennen, we weten privé ook alles van elkaar en van onze partners, maar het is voornamelijk fijn om zo snel te kunnen schakelen. We hebben niet eens een half woord nodig, één letter is voldoende”, aldus Monique. 

Die partners, tja, dat was in het verleden nog wel eens lastig, maar beiden hebben iemand gevonden door we ze zich gesteund en gestimuleerd voelen. “Ons hele leven staat in het teken van de zaak”, zegt Monique. “Wij hebben bepaald geen ‘van negen tot vijf baan’, de zaak gaat altijd voor. Van kinderen is het niet gekomen. Voor onze ouders is dat lastiger dan voor ons , die hadden wel graag kleinkinderen gewild!”

De familie van Hoorn is positief over de ontwikkelingen binnen de markt. “Er wordt weer meer gemusiceerd, wij merken dat vooral de markt voor de duurdere instrumenten aantrekt. Wat we ook merken is dat de belangstelling voor de digitale piano minder hard groeit en het oorspronkelijke instrument weer terrein wint.” Geadverteerd heeft het bedrijf in al die jaren nauwelijks. Dat heeft weinig zin, in deze wereld verkoopt kwaliteit zichzelf, is Monique van mening. “We willen niet stunten met prijzen, dat staat in onze ogen gelijk aan handelen in slechte kwaliteit, onze jarenlange kennis en ervaring zijn ons handelsmerk. Een piano is geen impulsaankoop, wij willen dat kopers blij zijn met hun instrument. Zijn ze dat niet, dan gaan we net zo lang door totdat ze dat wel zijn. Dat zijn we aan onze klanten verplicht, maar in de eerste plaats aan onszelf!”

Terug